Centrum religijnego, duchowego, a także naukowego życia w buddyzmie są klasztory buddyjskie. Zwykle składają się one z jednego budynku lub kompleksu budynków, gdzie przebywają oraz praktykują mnisi buddyjscy bądź mniszki buddyjskie.

Początkowo mnisi budowali sobie chatki, wzorowane na najbiedniejszych domach w Indiach. Następnie klasztory buddyjskie zaczęto budować z drewna, a także z cegieł lub kamieni. Wznoszono je na planie kwadratu, w którego bokach znajdowały się cele, a ich wejścia wychodziły na dużą wewnętrzną salę.

Później powstające klasztory składały się z dwóch połączonych części: mieszkalnej oraz świątynnej. Buddyści chińscy potrafili doskonale zharmonizować je z otoczeniem, a także pogodzić funkcjonalność z pięknem. Zazwyczaj wznosili je na szczytach bądź zboczach gór. Budowle chińskie tworzyły wielki czworobok otoczony murem. Cele mnichów, refektarz, pokoje gościnne i kuchnie oddzielone były od świątynnych budynków, które stały na centralnym placu. Elementem oddzielającym sferę sacrum od profanum były schody. Po obu stronach przejścia zwykle stały posągi królów Brahmy i Indry w dynamicznych pozach, które miały odstraszać demony. Klasztory otaczał mur pokryty ceramiczną dachówką, zdobiony ornamentem stylizowanym na kwiat lotosu. Często przed świątynią stał basen z rybami, który miał przypominać o niezabijaniu zwierząt. Siedem głównych budynków kompleksu klasztornego stanowiło analogię do budowy ludzkiego ciała z czterema kończynami, korpusem, głową i partią genitalną.

Drugim rodzajem świątyni w buddyzmie jest stupa. Jest to najprostszy typ budowli sakralnej w buddyzmie, wywodzący się z Indii i pełniący najczęściej funkcję relikwiarza. Tego rodzaju obiekt sakralny symbolizuje oświecony stan Buddy. Pierwszy etap budowy stupy to złożenie pod fundamentem skarbów oraz przedmiotów, które odpowiadają jej funkcji. Kiedy np. stupa ma pełnić rolę “strażnika przed złymi siłami”, to wówczas składa się tam oprócz złota także białą broń. We wnętrzu świątyni umieszczane są relikwie Buddy bądź sutry. Pierwotnie stupa przybierała formę półkulistej czaszy na podstawie oraz planie kwadratu lub koła. Zwieńczona była gankiem i masztem z parasolem, który z czasem przybrał formę iglicy. Stupa zazwyczaj była otoczona kamiennym ogrodzeniem z czterema ozdobnymi bramami, które oddzielają sferę sacrum, wyznaczającym obszar rytualnego obchodzenia tego obiektu zgodnie z kierunkiem wędrówki Słońca. Późniejsze stupy przybrały kształt dzwonowaty, a następnie stały się bardzo zróżnicowane.

Gompa jest trzecią formą świątyni buddyjskiej, gdzie występują wizerunki buddów, strażników oraz nauczycieli, którzy symbolizują ochronę przed tym, co złe. Ma ona zapewnić miejsce do medytacji dużej liczbie praktykujących. W gompie mieści się ołtarz, posążek Buddy lub zdjęcie lamy. Wygląd tego buddyjskiego obiektu sakralnego jest bardzo zróżnicowany, a budowany jest nawet w starych halach (np. Hala Buddów – Buddyjski Ośrodek Medytacyjny w Warszawie).

Dziękujemy za wsparcie techniczne oraz utrzymanie dla Mieszkania na sprzedaż Wieliczka oraz Działki na sprzedaż Warszawa, bez Was nie udałoby się nam utrzymać tej strony.