W Rzymie i jego okolicach do dziś można podziwiać ruiny starożytnych budowli. Do najciekawszych pod względem architektonicznym należą świątynie.

Świątynie rzymskie były wzorowane na greckich i etruskich. Najczęściej były one budowane na planie prostokąta i zorientowane na wschód. Charakterystyczne jest, że miały one być oglądane przede wszystkim od frontu, więc ta część budowli była najbardziej ozdobna i dopracowana, natomiast część tylna bywała całkowicie pozbawiona dekoracji. Świątynie takie były kryte dwuspadowym dachem wspartym na kolumnach – według porządków greckich (doryckiego, jońskiego, korynckiego), a także rzymskich (toskański, kompozytowy). Występowały także świątynie na planie koła, przykryte kopułami, oraz konstrukcje mieszane – koło z prostokątem.

Jesli chodzi o surowce używane do budowy świątyń, wykorzystywano cegły, a także różne rodzaje występujących lokalnie skał, np. tuf wulkaniczny (lekką, zwykle porowatą skałę pochodzenia wulkanicznego), trawertyn i wapień. Do budowy najważniejszych świątyń wykorzystywano też materiały sprowadzane z daleka – marmur, granit, porfir. Rzymianie jako pierwsi w świecie zachodnim wykorzystywali techniki murarskie – do spajania cegieł i bloków skalnych stosowali cement z mieszaniny skał wulkanicznych i wapna.

Świątynie rzymskie służyły przede wszystkim do przechowywania przedmiotów kultu. Nie były natomiast, w odróżnieniu od np. świątyń chrześcijańskich, miejscem zgromadzeń i uroczystości; te odbywały się zwykle na ulicach i placach miasta, co najwyżej zaczynały się lub kończyły w świątyni.

Przykłady słynnych świątyń rzymskich to:

• Panteon – świątynia na Polu Marsowym, poświęcona wszystkim bogom; powstała w II w. n.e.; w 80 roku uległa zniszczeniu podczas pożaru Rzymu, następnie została odbudowana; jest to rotunda przykryta kopułą, z portykiem 16 kolumn w porzadku korynckim; we wnękach w murze ściany podpierajacej kopułę znajdują się kaplice grobowe, m.in. z grobowcem Rafaela;

• świątynia Cezara (Boskiego Juliusza) – powstała w I w. p.n.e.; poświęcona Juliuszowi Cezarowi, którego senat rzymski uznał za boga; była zbudowana na planie prostokąta i znajdowała się na Forum Romanum; obecnie zachowały się jedynie jej fragmenty (podium i niektóre dekoracje);
• świątynia Wenus i Romy – największa starożytna rzymska budowla, której ruiny zachowały się do dzisiejszych czasów; powstała w II w. n.e., w 307 r. spłonęła, a następnie została odbudowana; dach świątyni opierał się na kilkudziesięciu kolumnach, z których do dzisiaj przetrwało 16;
• świątynia Apollina w Pompejach – zachowane pozostałości pochodzą z II w. p.n.e.; była otoczona 24 kolumnami w porządku korynckim (zachowały się tylko dwie); spośród posągów bogów zachowały się dwa – posąg Apollina i popiersie posągu Diany;
• świątynia Jowisza w Pompejach – świątynia zbudowana w II wieku p.n.e.; znajdowały się w niej posągi triady kapitolińskiej – Jowisza, Junony i Minerwy; cella była otoczona kolumnami korynckimi i jońskimi; znajdowały się tam także dwa łuki triumfalne – poświęcone Germanikowi i Tyberiuszowi.

Dziękujemy za wsparcie techniczne oraz utrzymanie dla mieszkania do wynajęcia Wrocław oraz mieszkania w Katowicach, bez Was nie udałoby się nam utrzymać tej strony.